Amidst the chaos, the truth remains here.
Ο Ερνέστο Κόρτι στα νιάτα του (στα τέλη της δεκαετίας του ’80) έφτασε να αγωνίζεται στη μεγάλη Ρίβερ Πλέιτ (στη φωτό που ακολουθεί είναι τρίτος από αριστερά στην πάνω σειρά, συμπαίκτης με τον Χουάν Χοσέ Μπορέλι, δεύτερος από αριστερά στην κάτω σειρά) κι όταν εγκατέλειψε την ενεργό δράση στράφηκε στην προπονητική.
Στην πατρίδα του την Αργεντινή δεν είχε να επιδείξει μεγάλες επιτυχίες κι από το 2016 έχει εγκατασταθεί μόνιμα στο Ελ Σαλβαδόρ, αναλαμβάνοντας πλέον την Αλιάνσα (την κορυφαία ποδοσφαιρική δύναμη της χώρας).
Ο γιος του Ντανιέλ Κόρτι δεν είχε ανάλογη καριέρα ως ποδοσφαιριστής, αλλά αντιθέτως φρόντισε να ακολουθήσει τα βήματα του ως προπονητής φτάνοντας κι αυτός στο Ελ Σαλβαδόρ το 2022.
Την επόμενη χρονιά Ερνέστο και Ντανιέλ ήταν το προπονητικό δίδυμο στην Αγκουίλα, κατακτώντας τον τίτλο, ωστόσο οι δρόμοι τους χώρισαν με τον πρώτο να βρίσκεται στην Αλιάνσα και τον δεύτερο να αποδέχεται την πρόταση της νεοφώτιστης στη μεγάλη κατηγορία Κακαχουατίκε…
Πατέρας και γιος ήξεραν ότι θα ερχόταν η στιγμή που θα βρισκόταν αντίπαλοι κι αυτό συνέβη το βράδυ της Κυριακής (26/1) όταν η Αλιάνσα υποδέχθηκε την Κάκαχουατίκε.
Κι αυτή η κόντρα πατέρα και γιου δεν απασχόλησε μόνο τα τοπικά Μέσα, αλλά το σύνολο των αθλητικών ιστοσελίδων στη κεντρική και λατινική Αμερική (ειδικά στην Αργεντινή) με την αγκαλιά του Ερνέστο στον Ντάνιελ πριν από τη σέντρα να γίνεται viral
Αμφότεροι έζησαν τον αγώνα με πάθος, αποφεύγοντας να κοιτούν ο ένας προς την πλευρά του άλλου…
Ωστόσο το φινάλε του ματς βρήκε τον Ντάνιελ να πανηγυρίζει τη νίκη έκπληξη και με ανατροπή μάλιστα καθώς η Αλιάνσα προηγήθηκε στο 42′, αλλά η Κάκαχουατίκε έφερε τούμπα το ματς με δύο γκολ στο 77′ και στο 85′.
Βέβαια ο νεαρός προπονητής ναι μεν δεν μπορούσε να κρύψει τη χαρά του από τη σπουδαία νίκη της ομάδας του σ’ αυτό το ιστορικό ματς, αλλά όπως φρόντισε να τονίσει στη συνέντευξη Τύπου: «Αυτός μου έδωσε τη ζωή, μου ενέπνευσε την αγάπη για το ποδόσφαιρο, με δίδαξε πολλά πράγματα και σήμερα το ποδόσφαιρο μας έφερε σε αυτόν τον δρόμο, αντιμέτωπους. Ήταν ένας δύσκολος αγώνας, αλλά φεύγω χαρούμενος γιατί στο τέλος συνειδητοποίησα ότι όντως έμαθα τα καλά πράγματα από τον πατέρα μου. Έχω ακόμη πολύ δρόμο να διανύσω για να ξεπεράσω των ‘γέρο’ που έχει μια τεράστια καριέρα με πολλούς τίτλους. Ελπίζω μια μέρα να πετύχω όσα έχει πετύχει αυτός».
About The Author
